Loon motiveert. Als je het juist inzet

Loon motiveert. Of tenminste, dat wil het cliché. Terwijl een loon eigenlijk een motivatie is die niet uit onszelf komt. In die zin staat ze haaks op onze basisbehoeften van autonomie, betrokkenheid en competentie (ABC). Dus de vraag in tijden van een krappe arbeidsmarkt én nieuwe manieren van werken is: hoe kan loon echt motiveren?

Een transparant en billijk netto-loon is zonder meer het olympische minimum. Zit het niet goed dan is het een reden voor vertrek. Bonussen dan maar? Nee, want belonen op basis van prestaties komt controlerend over en werkt op lange termijn contraproductief. Je loonbeleid kan veel meer zijn dan de spreekwoordelijke wortel die je aan medewerkers voorhoudt.

Medewerkers zelf keuzes laten maken over hun verloning vergroot hun autonomie. En motiveert dus. Dit kan via een cafetariaplan, waarin de medewerker bijvoorbeeld kan kiezen voor een bedrijfsfiets in plaats van een bedrijfswagen.  Als je nog een speerpunt zoekt na corona: dit is het.

Anciënniteit als uitgangspunt voor een loonbeleid is achterhaald, dat weten we ondertussen. Belonen op basis van prestaties dan maar? Dat legt druk op de medewerker. Wat zelden wordt ervaren als leuk of zinvol. Daarom is een verloning op basis van toekomstgerichte competenties letterlijk de toekomst. 

Dit betekent de medewerker opleidingen laten volgen, zodat hij ook later nog inzetbaar is voor het bedrijf. Bovendien hoeft de beloning zich niet te beperken tot een bonus. Een cafetariaplan - zie hierboven - kan heel wat welgekomen opties bieden.

• Een motiverend loonbeleid
• Kijkt verder dan het nettoloon
• Biedt loonkeuzes
• Beloont toekomstige inzetbaarheid
• Verloont via ABC